Theresa May wist het. Gina Miller wist het. Michel Barnier wist het. Er is nog nooit een zachte Brexit geweest. We erven nu de ‘voordelen’ van een harde Brexit, via de criminele en disfunctionele nakomelingen van Brexit … crisis in de kosten van levensonderhoud, terugkeer naar klimaatvandalisme, goedkope verkoop aan andere handelsblokken, verkoop van de eeuw (NHS – Nationale Zorg), tekort aan geschoolde arbeidskrachten, recessie en depressie, schending van internationale rechten-wetgeving, loonstop, stakingen , Brexit-bureaucratie, reis-, verblijfs- en werkbeperkingen, Brexit, de langzame fragmentatie van Groot-Brittannië in vier naties, demonisering van buitenlanders, en de terugtrekking van onze wetenschappelijke en technologische basis, om maar een paar van de effecten te noemen.
En citerend The Carpenters: ‘We zijn net begonnen.’ Biz Catalyst 360 en UK in a Changing Europe (UKICE) bieden een glimp van wat er zal gebeuren in de sociaal-economische, politieke, juridische, technologische en ecologische zelfmoord die voorheen bekend stond als Brexit.
De opwaartse curve van Brexit-afwijzing door de overgrote meerderheid van de mensen zal asymptotisch zijn, misschien zelfs een overblijvende kern van racisten en eenhoorn-Brexit-aanhangers (85%++ gebruik uw percentage…), maar blijft snel toenemen.
Het zal een enorm sociaal gemak zijn om aan de ‘winnende kant’ te staan als Brexit-aanhangers beseffen dat ze niet langer in de meerderheid zijn.
Het lijkt mij dat Leave-kiezers zich vaak in kuddes verplaatsen, dus het bestuderen van antropologie en stammen is nuttig om van gedachten te veranderen over de Brexit. Ik had onlangs een interessante discussie over ‘in en uit’-groepen met een psychologieprofessor genaamd Elvis.
Daarom spreek ik altijd de leiders van sociale groepen in cafés en pubs aan voor Brexorcism doeleinden.
Zodra een 2/3 meerderheid tegen Brexit is bereikt, zullen parlementsleden natuurlijk nerveus zijn over hun zetels en hun stilzwijgen over Brexit. We hebben gezien dat de Conservatieven en Labour een coalitie van stilzwijgen over de kwestie hebben gesloten, in een poging het woord Brexit uit het publieke debat te wissen.
Dit verklaart het vreemde gedrag van een barmeisje onlangs, toen een van haar klanten haar stem verhief na het lezen van het reclamebord over mijn fiets. Lees mijn artikel ‘The Last Brexiteers Remaining’ om meer te weten te komen over recente pogingen om mij en mijn werk het zwijgen op te leggen.
Brexit is een ramp die niet zal verdwijnen en, of je het leuk vindt of niet, de volgende algemene verkiezingen zullen worden uitgevochten op basis van de gevolgen van de Brexit, zoals geschetst in mijn ‘Brexit-ijsberg’.
Alle symptomen/effecten van het topje van de ijsberg zijn gebaseerd op Brexit. In mindere mate worden sommige van deze kwesties beïnvloed door Covid-19 en de Russische Federatie, maar in de meeste gevallen komt de belangrijkste bijdrage van Brexit.
Als gevolg hiervan is de veerkracht van Britse bedrijven veel lager dan die van andere landen die hebben geleden onder de pandemie en de impact van de oorlog van de Russische Federatie op Oekraïne.
Het is geen eenmalig succes. De gevolgen van de Brexit zijn ingrijpend en verstrekkend.
Zelfs als de Brexit is mislukt, moeten we hard werken om wat ik noem ‘aangeleerde hulpeloosheid’ aan te pakken: de overtuiging dat we niets aan de Brexit kunnen doen. We kunnen en we moeten.
Onze belangrijkste focus moet zijn om te werken aan Keir Starmer en de Labour-partij. Het zou een tragedie zijn om de Tories uit de macht te krijgen en dan met Brexit achter te blijven. Eerlijk gezegd, geloof ik de lafhartige Labour-apologeten niet als ze zeggen dat ze de Brexit in 2032 zullen oplossen en PR zullen aanpakken. In 2032 zal er weinig te redden zijn en de Brexit zal voor de meeste mensen een verre herinnering zijn.
Labour lijkt de impact van strategie in de loop van de tijd niet te begrijpen. Ook is het pathologisch onwaarschijnlijk dat een Labour-partij die wordt gekozen door een oneerlijk kiesstelsel, het systeem wil hervormen dat hen naar de overwinning heeft geleid. Ik heb honderden Labour-leden/raadsleden de vraag gesteld “Wat is het verschil tussen een rode en blauwe Brexit?” Niemand kon de vraag beantwoorden. Lees mijn ‘Hard Labour’.
Ik dring er bij u op aan om u bij Gina Miller en The True and Fair partij aan te sluiten. Ze hebben een duidelijk standpunt over Brexit. Ze vormen geen bedreiging voor Labour omdat ze de zetels zorgvuldig hebben gekozen. Ze kunnen ook hervormingen doorvoeren vanuit een kleine maar effectieve basis.
Als u denkt dat ‘omvang belangrijk is’ in de politiek, denk dan nog eens goed na. De Democratic Unionist Party hield Theresa May vast voor losgeld en doet dat nog steeds met Rishi Sunak. Caroline Lucas presteerde ver boven haar gewicht als het enige parlementslid van de Groene Partij. En Nigel Farage gaf ons Brexit zonder ooit verkozen te zijn!
*Peter Cook leidt Reboot Britain / Rage against the Brexit Machine. Auteur van drie Brexit-boeken, zes albums met protestliederen, inspirerende hymnes en 400 films. Het organiseert online samenwerkingsevenementen en grassroots-activisme “om mensen te informeren over het mislukken van de Brexit en dat we ons als prioriteit weer bij de EU kunnen en moeten voegen”.
